ते दिवस....! I wish ......! Those days will come again

पाचव्या इयत्तेपर्यंत, कॅल्शियमच्या कमतरतेची भरपाई करण्यासाठी आपल्या जीभांसह फळ्यावर 

पेन्सिल चाटण्याची आमची प्रवृत्ती होती. दुसरीकडे, 'सरस्वती देवीचा राग बाळगू नका', ते पापपूर्ण 

होते.

Until fifth grade, we had a natural tendency of licking the pencil on the board with
 our tongues to compensate for a lack of calcium. 'Don't be angry with Goddess 
Sarasvati', on the other hand, was sinful.

पेन्सिलच्या मागच्या टोकाला चर्वण करून आम्ही अभ्यासाच्या ताणतणावातून मुक्त झालो आहोत.

आम्हाला खात्री आहे की झाडाची पाने आणि मोरांचा समावेश पुस्तकात चमकदार असेल.

By chewing the back end of the pencil, we had managed to get through the study's stress. 

We were certain that include tree leaves and peacocks in the book would be brilliant.

आमच्या एक सर्जनशील कौशल्य म्हणजे कपड्यांच्या पिशव्यात पुस्तके आणि नोटबुक बनविणे. 

दरवर्षी जेव्हा आम्ही एका नवीन वर्गाचा बॅकपॅक भरायचा, पुस्तके आणि नोटबुकवर मुखपृष्ठ लावणे

 हा आमच्या जीवनात वार्षिक उत्सव होता

One of our creative skills was to make books and notebooks in cloth bags. 

Every year when we used to fill the backpack of a new class, putting covers on books and

notebooks was an annual celebration in our life.

माझे पालक आमच्या शालेय शिक्षणाबद्दल बेफिकीर होते आणि त्यांनी ते ओझे मानले नाही. 

आमच्या पालकांचे पाऊल वर्षानुवर्षे आमच्या शाळेत परत आले नाहीत.

My parents were unconcerned about our schooling and did not consider it a

 burden. Our parents' footsteps never returned to our school for years.

 

माझा एक मित्र, जो सायकलच्या पुढच्या खांबावर बसला होता आणि दुसरा, जो मागील वाहक होता, 

त्याला आम्ही किती दिवस प्रवास केला याची कल्पना नव्हती. फक्त! ...... 

फक्त काही अस्पष्ट आठवण राहिली ...... !!

One of my friends, who was sitting on the front pole of the bicycle and the

 other, who was on the back carrier, had no idea how long we travelled

. Simply!...... Only a few blurry recollections remain......!!

 

आमचा 'अहंकार' शाळेत मार खाताना  आणि पायाचे बोट अंगठे धरुन उभं राहताना  कधी आला नाही;

खरं तर, 'अहंकार' म्हणजे काय याची आम्हाला कल्पना नव्हती.

Our 'ego' never came in the way of getting beaten up at school and gripping our toes; 

in fact, we had no idea what a 'ego' was.

मारहाण करणे ही आपल्या जीवनात एक सामान्य घटना होती. हल्लेखोर आणि पीडित दोघेही आनंदित

झाले. ज्याला मारहाण झाली आहे कारण 'चला चला! आजचा दिवस कालसारखा घाणेरडा नाही' आणि

ज्याला मारहाण झाली आहे कारण 'मला पुन्हा हात धुवावे लागतील' ......

 Beating was a common occurrence in our life. Both the assailant and the victim were 

overjoyed. The one who is beaten because 'Come on!, today isn't as dirty as yesterday' 

and the one who is beaten because 'I have to wash my hands again'......

आम्ही तुमच्यावर किती प्रेम करतो हे आम्ही आमच्या पालकांना कधीही सांगू शकत नाही, कारण 'मी

तुझ्यावर प्रेम करतो' हे कसे सांगायचे ते आम्हाला माहित नव्हते.

We could never tell our parents how much we loved you, because we didn't 

know how to say 'I love you'.

काहींना हवे ते मिळाले, पण काहींना माहित नाही ....? त्यांनी ते कुठे गमावले ... ??

Today, we have become a part of the world by eating and struggling with 

innumerable percentages. Some have got what they wanted, but some don't 

know ....? Where did they lose it ... ??

आपण जगात कुठेही असू शकतो, परंतु आम्ही मोठे झालो आणि वास्तवात जगलो.

आम्ही कपड्यांना कधीही सुरकुतू देत नाही आणि आपल्या नात्यात औपचारिकता राखली

पाहिजे. आम्ही त्या दृष्टीने मूर्ख होतो.

We may be anywhere in the world but it is true that we lived in the real world, 

and grew in reality.We never let clothes get wrinkled and we have to maintain formality in

 our relationships. We were fools in that respect.

आपल्या नशिबाला कबूल करून आम्ही आजही स्वप्नं पहातोय. कदाचित ती स्वप्नच आम्हाला
जगायला मदत करतायत नाहीतर जे जीवन आम्ही आतापर्यंत जगलोय त्याची वर्तमानाशी काहीच तुलना 

होणार नाही.आम्ही चांगले असू किंवा वाईट,पण आम्ही एक 'जमाना' होतो.

We still dream of acknowledging our destiny. Maybe those dreams don't help 

us live, otherwise the life we ​​have lived so far will be nothing compared to the

 present. We may be good or bad, but we were an 'age'.

काश......! ते दिवस पुन्हा येतील.....

I wish ......! Those days will come again